“Het is fijn om altijd met leuke jonge mensen te werken”

Dorothé, kun je iets vertellen over je vrijetijdsleven? 
“Ik sport veel, zo doe ik pilates en bootcamp en jog ik regelmatig. Ik ga graag naar concerten van bijvoorbeeld Robbie Williams, Madonna en Nena. Zij komt uit de jaren ’80, toen ik zelf nog jong was. Ik ga ook graag naar festivals zoals de Zwarte Cross. Ik kom uit het Oosten van Nederland en heb daar nog een binding mee. 
Ik heb twee zoons van 20 en 21, beide wonen ze in Amsterdam. Ik hou heel erg van reizen en ben veel in Europa geweest, maar bijvoorbeeld ook naar Cuba en Mexico. Dit jaar gaan we met het gezin naar Japan. Ik ben dertig jaar in dienst en 25 jaar getrouwd en vond dit een mooie aanleiding. Ik werk nu extra uren, waardoor ik in mei op een mini-sabbatical kan.” 

Wanneer ben je gestart bij NHTV en hoe kwam je hier terecht? 
“Ik ben in 1995 gestart en was toen 25 jaar oud. In die periode was het geen makkelijke tijd om te solliciteren. Ik had een poging gedaan bij NHTV en ook bij de Klokkenberg (voormalig medisch centrum, red.). Ik herinner me dat het toen heel mooi weer was en had gesolliciteerd als docent PR & Communicatie. Maar, ik twijfelde wel. Mijn moeder en zus zaten ook in het onderwijs en ik wilde juist niet doen wat zij ook al deden. Ik ging op gesprek bij Koert de Jager, toenmalig directeur van Toerisme, en dat ging erg goed. Ik moest daarna dus nog naar de Klokkenberg, maar ik werd al diezelfde middag gebeld dat ik het was geworden, dus het gesprek bij de Klokkenberg ging niet meer door. Ik voelde me gelijk heel erg thuis bij NHTV.” 

Wat is momenteel je functie bij BUas?
“Je groeit natuurlijk door. Ik ben nog docent, maar ik coördineer ook. Binnen onze organisatie krijg je veel kansen om jezelf te ontwikkelen. Ik heb een boek geschreven samen met mijn collega Ronald van Olderen, geef Engelstalig les, heb een opleidingsspecialisatie, gebaseerd op ons boek, opgezet. Daarnaast ben ik werkzaam bij de Master Strategic Events Management, maar coördineer ook een vierdejaars minor. 

Ik vind het erg leuk om bezig te zijn met onderwijsontwikkeling en het werken met echte opdrachtgevers voor de studenten. Ik begeleid vierdejaars projecten in samenspraak met bedrijven zoals Jaarbeurs en The Chocolate Factory in Veghel. 

Ik werk ook aan het project Stretch. Dit is een internationaal onderwijsproject in samenwerking met hogescholen uit België, Lapland, Finland en Portugal.
Dit zijn allemaal ontwikkelingen die er dertig jaar geleden nog niet waren. De wereld verandert, het onderwijs verandert, studenten veranderen, maar aan de andere kant is veel ook weer hetzelfde als vroeger.” 

Wat vind je zo leuk aan je werk? 
“Wat ik zo leuk vind, is dat het om de studenten draait en om hen te laten groeien. Ik zie ze vaak vanaf het tweede collegejaar. Het zijn, net als vroeger, nog steeds die ambitieuze studenten met dromen en onzekerheden. Ik vind het mooi om daar een rol in te spelen, maar ik overschat mijn rol niet. Studenten ontwikkelen zich ook vanzelf van een achttienjarige tot jongvolwassene, dat zie ik ook bij mijn eigen kinderen. Vroeger voelde ik me een beetje de grote zus en inmiddels meer de moeder.”

“Wat ik wel anders vind, is de rol van social media en met name het zelfbeeld van studenten. Dit periode waarin je student bent is een periode in je leven dat je veel onzekerheden hebt en je eigen identiteit ontwikkelt. Met social media moet alles altijd leuk en mooi zijn, maar zo is het leven niet. Je moet om leren gaan met teleurstellingen en onzekerheden. Dat is ook belangrijk. Soms vind ik dat wel eens lastig, veel jongeren maken al van alles mee. Vroeger speelden social media nog geen rol, die had je toen niet.” 

Je doet in het onderwijs veel met events, waarom spreekt deze sector jou zo aan? 
“Ik denk dat het bij events niet alleen om het organiseren gaat, maar ook om events als middel. Daar gaat het dus ook in ons boek over, dat over community building en interactie gaat. Dat vind ik het mooiste van evenementen. Je merkt dat ook aan studenten, zij krijgen motivatie en hebben lol en plezier als ze verbinding kunnen leggen met anderen. Dat vind ik echt mooi aan de branche, betekenis geven aan events, het event als middel. Je ziet dat steeds meer in de praktijk. Er is veel meer oog voor teambuilding of communicatieprojecten. Zo zie je bijvoorbeeld dat bedrijven steeds meer intern met elkaar vieren dat ze zoveel jaar bestaan of goede doelen die inzetten op betekenis geven.” 

Waarom vind je het zo leuk bij BUas?
“Goede vraag. Ik werk hier al heel lang en kom regelmatig alumni tegen. In de praktijk hoor je vaak dat men zegt; ‘die komt van NHTV/BUas af’. Er is een grote gemene deler, een bepaalde cultuur die we hebben opgebouwd. Er is een open communicatie, we trekken veel sociale mensen aan, zowel collega’s als studenten. Het is fijn om altijd met leuke jonge mensen te werken. Ik ken genoeg mensen die nooit met jongeren werken.

Het verandert ook steeds, ik vind het leuk om met jonge collega’s te werken, die veel in de praktijk werkzaam zijn. Maar, ik heb ook veel petten op. Ik begeleid studenten, dan zit ik weer in Kortrijk voor een internationaal project en vervolgens werk ik aan mijn boek. Dat geeft veel energie, maar het is ook een uitdaging om al die ballen in de lucht te houden. Ik vind die dynamiek fijn en heb er ook de energie voor.” 

Wat is je leukste herinnering? 
“Een paar jaar geleden ben ik vier weken gastdocent geweest in Shanghai samen met Peter van der Aalst. Dat was mijn eerste keer in Azië. Een heel bijzondere ervaring en andere cultuur. We zaten vaak om zes uur ’s ochtends al in de bus om les te geven. We konden lastig inschatten wat het niveau van de studenten was. We hadden een workshop voorbereid, maar we konden niet eens groepjes maken omdat alle tafels vast zaten aan elkaar. Het was echt een zoekproces. Maar, we hebben zoveel gelachen. Ik kan bijvoorbeeld echt niet met stokjes eten en probeerde dan warme komkommer te eten in zo’n gaarkeuken op school, maar dat lukte totaal niet. Ik vind het ook mooi om in het diepe te springen en niet lang na te denken, ik ga het gewoon doen. Deze ervaring vergeet ik echt nooit meer. 

Ook denk ik nog vaak terug aan de School for Events, die ik samen met docenten Thomas van Velthoven en Jacco van Mierlo heb opgezet. Thomas is inmiddels weg bij BUas. We zouden dit nieuwe project groots presenteren aan het werkveld in de Amsterdam Arena. Het liefst wilden we dit op de middenstip doen, maar dat kon helemaal niet omdat het heilige grond is. Ik heb het die dag bijna in mijn broek gedaan van het lachen.

We waren klaar voor vertrek naar Amsterdam en Esther de Beer zou ook meegaan. Ze zei tegen Thomas; ‘ga je dat aanhouden?’. Ze vond Thomas niet netjes genoeg gekleed. Toen hij de vergaderruimte uitliep om zich thuis om te gaan kleden, stootte hij met zijn bril tegen een glazen deur, waardoor zijn bril kapot was. Eenmaal in de Arena, probeerde hij zijn Macbook aan te zetten, maar er waren allerlei technische problemen. We gingen achter de coulissen om alles te regelen. Daar stonden stoelen opgestapeld waar hij op ging zitten, maar die waren nat. Dus zijn broek was helemaal nat. Dat was zo hilarisch. Toen de apparatuur eindelijk was aangesloten en hij begon met presenteren, werd hij op zijn laptop gebeld door zijn dochter. Via beeldbellen, wat in die tijd nog relatief nieuw was, klonk er midden in zijn verhaal ineens; ‘hi pap!’ 

We hadden met veel bombarie deze presentatie in de Arena aangekondigd. Het was de wet van Murphy. Gelukkig ging de presentatie uiteindelijk wel goed, later is daar ook onze huidige specialisatie Events for Business uitgekomen.” 

Spreek je nog vaak oud-studenten? 
“Laatst sprak ik Bart van Wanrooij nog. Hij is een oud-student en oud-docent. Hij heeft al bij verschillende bedrijven gezeten, maar ik heb nog steeds contact met hem. Bart zei; ‘die tijd van toen, die vrienden die ik toen maakte, de klik is altijd gebleven’. Dit herken ik ook uit mijn eigen studietijd. Het is een belangrijke tijd van je leven en ik vind het mooi om daar een rol in te spelen.

Ook bij bedrijven zoals KAAT&Co, Jaarbeurs en Ahoy zie ik nog vaak oud-studenten. Dat is nog wel een mooi verhaal. Ik had een vierdejaars studente in de klas, die heel graag bij Ahoy wilde werken, maar het lukte haar niet om daar binnen te komen. Toevallig had ik een vacature gezien en sprak ik met een oud-studente die daar werkt. Ze hadden niet gelijk een afstudeeronderzoek voor de studente, maar soms zien ze iets in je. Ze hebben haar aangenomen, dat vind ik echt super leuk. Die succesjes, dat je linkjes kunt leggen en mensen met elkaar in contact kunt brengen.” 

Wat zou je oud-studenten mee willen geven? 
“Ik denk en hoop dat ze terugkijken op een mooie tijd bij ons op school. Misschien vergeet je de theorieën, maar de persoonlijke ontwikkeling die je ook mede door de BUas-tijd hebt doorgemaakt houdt daar natuurlijk niet op. Blijf vooral contact met ons houden, ook al ben je meer dan tien jaar geleden afgestudeerd, wees welkom om nog steeds een rol te spelen. Ik zou het leuk vinden als oud-studenten nog contact willen onderhouden, bijvoorbeeld online of als we iets organiseren. Hopelijk voelen ze zich nog steeds welkom. Los van het feit of we iets voor elkaar kunnen betekenen, bijkletsen is al heel leuk!” 

Interview door Elles van Steenis